Japonia: jest najprawdopodobniej najbardziej zaawansowanym rynkiem zielonego wodoru na świecie. Jako pierwsza zatwierdziła Podstawową Strategię Wodorową (2017). Zakłada ona dywersyfikację źródeł pozyskiwania wodoru, odegranie przewodniej roli w rozwoju technologii wodorowych, edukację społeczeństwa, wzmacnianie współpracy regionalnej, a także inwestycje w rozwój międzynarodowego łańcucha dostaw, co wynika z niewielkich zasobów surowcowych tego kraju.
Korea Południowa: rząd uchwalił tam Mapę Drogową dla gospodarki wodorowej zakładając zwiększenie produkcji pojazdów elektrycznych napędzanych ogniwami wodorowymi, rozbudowę stacji tankowania do 1200 oraz zwiększenie podaży ogniw paliwowych, a w efekcie osiągnięcie obniżenia ceny wodoru.
Australia: przyjęła Federalną Strategię Wodorową pod koniec 2019 roku, w której drogę do osiągnięcia ekosystemu wodorowego podzielili na dwa etapy. Pierwszy z nich kładzie nacisk na ocenę potrzeb w zakresie infrastruktury łańcucha dostaw, przyspieszenie priorytetowych projektów pilotażowych i demonstracyjnych, budowa demonstracyjnych hubów wodorowych oraz praca nad ich ciągłym rozwojem. W kolejnym etapie prace będą polegać przede wszystkim na zwiększeniu skali projektów w celu wsparcia potrzeb krajowych i eksportu.
Stany Zjednoczone: Podczas gdy USA jako całość ledwo zasługuje na wzmiankę w zakresie rozwoju zielonego wodoru, jeden stan, Kalifornia, ściga się, aby stać się światowym liderem rynku. Zainteresowanie Kalifornii wodorem jest napędzane częściowo przez agresywne cele dekarbonizacji, w tym stopniowe wycofywanie wszystkich autobusów napędzanych olejem napędowym lub gazem ziemnym do 2040 roku, a częściowo przez obecność niektórych z najbardziej znanych w branży twórców technologii. Najważniejszym z nich jest producent ogniw paliwowych Bloom Energy z Doliny Krzemowej.
Holandia: swoją Strategię Wodorową ogłosiła w 2020 roku. Celem rządu jest wspieranie zrównoważonego rozwoju technologii wodorowych, głównie produkcji wodoru za pomocą elektrolizy wykorzystując odnawialne źródła energii. Ponadto Holenderskie Gasunie zamierza uruchomić giełdę wodoru. Prowadzi już badania na ten temat i zamierza promować jak najmniej emisyjne źródła tego paliwa. Projekt jest wciąż przedmiotem rozważań, ale zyskał już nazwę HyXChange. W kraju pojawiło się już wiele innych projektów wspierających rozwój ekosystemu wodorowego, np. HyDelta pomaga eliminować przeszkody na drodze do zwiększania skali produkcji wodoru; Hydrogen Markets analizuje rynek wodoru żeby ułatwić lepsze zrozumienie obecnych ograniczeń i umożliwić pokonanie ich; HEAVENN projekt zakładający powstanie doliny wodorowej; NorthH2 zajmuje się rozbudową infrastruktury OZE, która będzie wspierać produkcję zielonego wodoru; Hydroports w projekcie biorą udział trzy holenderskie porty, które będą rozwijać rozległą infrastrukturę wodorową w północno-zachodniej Holandii; MissionH2 główny celem jest zwiększanie świadomości na temat zrównoważonego potencjału wodoru wśród lokalnej opinii publicznej oraz promocja inicjatyw i projektów związanych z wodorem.
Norwegia: uważana za pioniera w dziedzinie technologii wodorowych. Produkcja tego pierwiastka na dużą skalę została uruchomiona już w 1929 roku. Od tego momentu wodór jest jednym z elementów przemysłu. W ostatnich latach organizacje SINTEF, IFE oraz NTNU odgrywają wiodącą rolę w badaniach nad wodorem jako nośnikiem energii. W 2005 roku rząd uchwalił krajową strategię wodorową koncentrującą się na koordynacji działań badawczo-rozwojowych, a w 2009 roku utworzył projekt HyNor mający być prawdziwą „autostradą wodorową”. Rząd deklaruje chęć promocji produkcji, magazynowania i wykorzystywania wodoru by do 2050 roku ograniczyć emisję gazów cieplarnianych o 80-95%.
Niemcy: postrzegają wodór jako potencjalnie wykorzystywany w “różnych zastosowaniach, w tym w transporcie i dekarbonizacji przemysłu”. Kraj, będący już liderem w rozwoju technologii wodorowej, zmierza do podniesienia swojej pozycji dzięki planom dotyczącym 20 laboratoriów badawczych, o całkowitym budżecie 100 milionów euro (110 milionów dolarów), z których pierwsze zostanie zaprezentowane latem 2020. Wodór jest jednym z najgorętszych tematów w transformacji energetycznej w tym kraju. Aby zachęcić do stosowania wodoru, Niemieckie Ministerstwo Gospodarki zaproponowało utworzenie europejskiej i międzynarodowej certyfikacji technologii wodorowych, badając sposoby sprzedaży tych technologii i szukając krajów partnerskich. Niemiecka Narodowa Strategia Wodorowa przyjęta w czerwcu 2020 zakłada, że w roku 2030 zainstalowane zostanie pięć elektrolizerów o mocy 5 GW do produkcji 14 TWh zielonego wodoru, co zapewni 15 procent wodoru zużywanego w Niemczech
Francja: w uchwalonym wieloletnim planie energetycznym na lata 2019-2028 Francja postanowiła nadać wodorowi rolę filaru przemian energetycznych. Do 2028 planuje przejść z wodoru pochodzącego z paliw kopalnych na wodór produkowany w elektrolizerach za pomocą odnawialnych źródeł energii. Ma zamiar również posiadać w swojej flocie 20 000 – 50 000 lekkich pojazdów ciężarowych napędzanych ogniwami paliwowymi, 800 – 2 000 ciężkich pojazdów ciężarowych oraz 400 – 1 000 stacji tankowania wodoru.
Hiszpania: zatwierdziła plan działań na rzecz wodoru, szczególnie stawiając na wodór zielony. Swoją szansę szczególnie upatruje w sprzyjających warunkach środowiskowych, które pozwolą na powstanie dużych elektrowni wiatrowych i słonecznych (nie tylko na lądzie, ale również na morzu) umożliwiających produkcję zielonego wodoru. Ponadto do 2030 roku planuje uruchomienie elektrolizerów o łącznej mocy 4GW. Poza największymi projektami prowadzonymi w Madrycie, Walencji oraz na Majorce istnieje również 20 mniejszych, które zostały wyróżnione w europejskim programie IPCEI, i które dotyczą produkcji zielonego wodoru żeby w kolejnym etapie wykorzystać go m.in. do produkcji stali, nawozów lub paliw syntetycznych.
Chile: kraj niedawno przyjął strategię na rzecz zielonego wodoru, jednak dokument jest jeszcze poddany konsultacjom publicznym. Projekt opiera się na trzech głównych założeniach: w 2025 roku posiadać elektrolizer o mocy 5GW, do 2030 roku Chile chce produkować wodór po najniższej cenie na świecie, natomiast do 2040 zamierza stać się jednym z trzech głównych eksporterów wodoru na rynku.
Kanada: w drodze do osiągnięcia neutralności klimatycznej w 2050 roku chce stać się jednym z głównych dostawców technologii wodorowych na świecie. Kraj zamierza rozbudowywać ten obszar przemysłu zwłaszcza w dziedzinach gospodarki, w których trudno jest zaadaptować energię elektryczną. Szacuje się, że rozwój gospodarki wodorowej zapewni ok. 350 tys. dodatkowych miejsc pracy i stworzy krajowe oraz międzynarodowe bazy dostaw.