1. Kto jest uznawany za odkrywcę wodoru?

Wodór był prawdopodobnie znany już alchemikom w XVI w, którzy w tamtym okresie wykonywali eksperymenty polegające na wrzucaniu metali do różnych kwasów, o czym zbierali produkty reakcji (gazy).  Reakcja metali (znano ich wówczas kilka) z kwasami (dysponowano kwasem siarkowym, solnym i azotowym). Z racji, że otrzymane zjawiska nie były jednoznacznie opisanie nie możemy stwierdzić, że gazy które zaobserwowali uwcześni alchemicy były rzeczywiście wodorem. Pierwszy opisał właściwości wodoru chemik angielski HENRY CAVENDISH w 1766r. i dlatego on jest uważany za odkrywcę. Cavendish pracował w okresie, kiedy zaczęto rozróżniać poszczególne rodzaje gazów. Wcześniej utożsamiano wszystkie substancje lotne z powietrzem i taki był los wodoru otrzymywanego przez różnych alchemików. Cavendish otrzymał wodór w reakcji metalu z kwasem, a następnie z mieszaniny wodoru i tlenu, doprowadzając ją do wybuchu, uzyskał ciecz, która okazała się wodą – substancją uznawaną wówczas za pierwiastek! W roku 1783 na podstawie badań przeprowadzonych przez Antoine’a Lavoisiera  wodór został uznany jako pierwiastek.